ne ağlamanın tadı var ne gülmenin

Ne ağlamanın tadı var ne gülmenin
Hasretim dinsin diye
Ölüme mektup yazıyorum..
Müptelası olduğum
Her şeyden vazgeçtim..
Adet yerini bulsun diye
Öylesine yaşıyorum..

Sen gittin ya..!

Sabah ezanını duymuyorum,
Gecemi gündüz mü anlamıyorum
Çocuklarla körebe oynamıyorum.
Okumuyor, yazmıyorum..
Bir idamlık mahkûm gibi,
Günlerimi saymadan
Öylesine yaşıyorum...

Sokağımızdan Bozacılar geçmiyor
Eskiciler uğramıyor..
Sararmış yapraklar düşmüyor bahçemize
Çıkmaz sokaklara hiç girmiyorum
Her yağmur yağdığında
Üsküdar da seni aramıyorum..
Kapatıyorum kendimi bir mahzene
Geçmişime geleceğime
İçiyorum, içiyorum..
Yaşama sevincimi kaybettim
Öylesine yaşıyorum..

Sen gittin ya…!

Aslında kafama kurşun sıkarak gittin
Katılım sensin diyemiyorum
Adını sayıklayamıyorum
Kimseye derdimi anlatamıyorum
Gömdüm her gerçeği gönlümde ki mezarlığa
Çektim süngüleri, kapattım perdeleri..
Veresiye can taşıyorum
Kiralık beden misali…
Öylesine yaşıyorum..