ah şu kadınlar

İşadamı, ofisinde geç saatlere kadar sekreteri ile ciddi ciddi çalışır.

Geç olmuştur, günün yorgunluğuna ek olarak acıkmışlardır.
'Hadi çıkalım artık, gidip bir şeyler yiyip evlerimize gidelim' der ve çıkarlar,
bir lokantada iyi bir akşam yemeği yerler, biraz da alkol alırlar, sora işadamı, sekreterini evine bırakır.



O ara, sekreter, patronuna nezaketten bir kahve içmek isteyip istemediğini sorar.

İşadamı da neden olmasın diye düşünüp kabul eder.

Kahveyi içki takip eder, içkiden sonra ruhlar ısınır ve birlikte olurlar...

İşadamı kalkar, evine gider.
Sabah 04 civarıdır. Arabayı park eder, cebinden bir tebeşir çıkartır, ceketine pantolonuna bir kaç çizik atar biraz tebeşir tozu serper ve içeri girer.

Karısı ayakta beklemektedir. 'Neredeydin ?' diye sorar.
İşadamı da 'Aysel'le geç saate kadar çalıştık, sonra yemeğe gittik, onu eve bıraktım yemekten sonra, ama beni kahve içmeğe çağırdı, kahveydi, sohbetti, içkiydi derken kendimizi yatakta bulduk,
anca toparlandım, geç kaldım, özür dilerim karıcım' der.

Karısı
'Yalancııııı !
Yine bütün gece o zibidi arkadaşlarınla bilardo oynayıp bira içtin di mi !
Sen adam olmayacaksın senin ruhun serseri !' der ve bu hikaye burada biter.

Hikayeden çıkarmamız gereken ders;
Daima doğruyu söyleyin !
Çünkü kadınlar sadece inanmak istediğine inanır.